از مجموعه یادداشت های “الهی به پای هم پیر شوید!” با موضوع همدیگر را پیر نکنید!
ابراهیم اصلانی
روان‌شناس و مشاور خانواده
مدیر شعبه ۲ مدرسه نیکو
«الهی به پای هم پیر شوید!»؛ این جمله‌ای است که احتمالاً شما هم وقتی می‌شنوید دختر و پسری ازدواج کرده‌اند، بر زبان می‌آورید. دعا و آرزوی خوب و زیبایی است. کاش همۀ زوج‌های جوان از عمق دل با چنین نیتی وارد زندگی مشترک شوند و زیر یک سقف بروند. «پیری» در این دعا، حس خوبی را تداعی می‌کند. اولاً نشانه‌ای برای طول عمر است. ثانیاً آرزوی با هم بودن در سال‌های طولانی را می‌رساند. ثالثاً تأکیدی بر ساختن با همدیگر و سازگاری در زندگی زناشویی است.
با این همه، من وقتی خبردار می‌شوم که کسی ازدواج کرده است، در پیام تبریکی که برایش می‌فرستم، این جمله را هم می‌گویم یا می‌نویسم: «الهی به پای هم پیر شوید، ولی همدیگر را پیر نکنید». شاید کمی خنده‌دار به نظر برسد، اما خیلی هم جدی است. من هم دعا می‌کنم زوجین به پای هم پیر شوند، اما نباید از کیفیت پیر شدن غافل بود؛ با هم پیر شدن به چه قیمتی؟!
«سوختن و ساختن» اگر هر جا هم کارکرد داشته باشد، در زندگی مشترک و زناشویی، همیشه پذیرفتنی نیست. زن و مرد کنار هم قرار می‌گیرند تا مایۀ آرامش یکدیگر باشند، نه مایۀ عذاب و آینۀ دق! زن و مردی که از ابتدای زندگی یا در مراحل بعدی، فقط ناچار می‌شوند همدیگر را تحمل کنند، به‌اصطلاح آب خوشی از گلوی‌شان پایین نخواهد رفت. در طول زندگی ممکن است خوشی‌هایی گاهی اوضاع را آرام کند، اما هر چه به پیری نزدیک‌تر بشوند، عذاب و سختی بیشتر خواهد شد. زن و شوهرهای امروزی که حوصله و تحمل کمتری دارند، گاهی مسیر به نسبت راحتی را برای خلاصی انتخاب می‌کنند و طلاق می‌گیرند.
زندگی مشترک به فوت‌وفن‌ها و مهارت‌هایی نیاز دارد که اگر بلد نیستیم، باید یاد بگیریم، تمرین کنیم و تبادل کنیم. به عبارت بهتر، این مهارت‌ها دوطرفه است و منطقی نیست که زن یا شوهر با هر دلیل و توجیهی خودش را کنار بکشد.
اگر می‌خواهید همدیگر را پیر نکنید، برای شیرین شدن زندگی، پا پیش بگذارید؛
اگر نمی‌گذارید، شاید دنبال چیزهای دیگری هستید و فکرهای دیگری دارید!
