از مجموعه یادداشت های “الهی به پای هم پیر شوید!” با موضوع عروس و لباس سفیدش !
ابراهیم اصلانی
روان‌شناس و مشاور خانواده
مدیر شعبه ۲ مدرسه نیکو
اشتباه نکنید، نمی‌خواهم دربارۀ فلسفۀ لباس سفید عروس یا جنس و دوخت آن صحبت کنم. لباس سفید عروس، زیبایی خاص خود را دارد و عموم مردم، آن را نشانۀ سفیدبختی و مفهومی برای پاکی و معنویت در زندگی زناشویی می‌دانند. تا جایی که دیده‌ام، بیشتر دخترها حتماً اصرار دارند که در مراسم عروسی لباس سفید بر تن داشته باشند واگر به هر دلیلی این اتفاق نیافتد، به‌عنوان حسرتی همیشگی از آن یاد می‌کنند.
دعای لباس سفید
در فرهنگ ما لباس سفید عروس، همیشه با یک دعا هم همراه بوده است: «با لباس سفید خانۀ بخت بروی و با لباس سفید بیرون بیایی!». لباس سفید اول که همان لباس عروس است و می‌دانیم که منظور از لباس سفید دوم هم کفن است. تا به حال به این فکر کرده‌اید که چرا باید چنین دعایی در حق عروس بشود؟ داماد کجای ماجرا است؟ آیا دعای مشابهی هم برای داماد داریم؟
انصاف و عدالت در دعا
لباس سفید ازدواج تا کفن سفید مرگ؛ شاید از یک جهت دعا و آرزوی خوبی برای کل یک زندگی باشد، اما چرا این دعا یک‌طرفه است و تمرکز بر عروس دارد؟ اطمینان دارم نیت خیری در این دعا نهفته است، اما به نظر می‌رسد عدالت در آن رعایت نشده است. مفهوم پنهان دعا آن است که از زن انتظار بیشتری برای پاکی، تعهد و سازگاری در زندگی مشترک می‌رود، و مرد اگر کم‌وبیش از این فرایند عدول کند، دور از انتظار نیست یا می‌تواند قابل چشم‌پوشی باشد. نمی‌خواهم وارد ماجرای قدیمی مردسالاری بشوم، ولی بپذیریم که از قدیم تا حالا، در مسائلی چون اخلاق، صداقت و ناموس، زن در معرض توقعات بیشتر و سوءظن و اتهامات بیشتر بوده است.
